Wat is de betekenis van een foto? Altijd een goede vraag. In deze fotoblog bekeek ik het beeld door de ogen van de maker: mijn moeder.
Het is 1966. Mijn vader en moeder vieren zomervakantie met hun pas gestichte gezinnetje in Drenthe. Hun eerste kind – ik dus – is dan 1 jaar oud. Ik kan in deze fotoblog natuurlijk het voor de hand liggende verhaaltje houden dat de liefde voor de fotografie al op jonge leeftijd begon, dat ik de hobby van mijn vader op 1-jarige leeftijd al erg wist te waarderen. Maar ik doe het niet. Er zit namelijk veel meer in deze foto. Op de eerste plaats is door mijn moeder gemaakt. En dus niet door mijn vader. Mijn moeder, die mij er tot op de dag van vandaag aan herinnert wat een enthousiast kind ik toch was. Ze praat hier nog altijd liefdevol over, terwijl ze natuurlijk ook breed zou kunnen uitmeten dat haar lieftallige eerste zoontje in een mum van tijd alle tierelantijntjes van de wieg had gesloopt. Maar zo zit ze niet in elkaar. Ook op deze foto ben ik weer energiek bezig. Je ziet me enthousiast naar een glimmend apparaat grijpen, een van het soort waar mijn vader ongetwijfeld zuinig op moest zijn geweest; een twee-ogige Mamiya. Maar geen spoor van stress bij mijn vader, het is overduidelijk dat hij de situatie meester is. Sterker nog: je ziet hem van de interactie met zijn dreumes genieten. Typisch mijn vader. Stuur hem een kind, en hij kan ermee omgaan, iets waar hij zijn hele leven veel plezier van heeft gehad, in het onderwijs, maar natuurlijk ook in zijn privéleven. Mijn moeder is nog altijd trots op deze eigenschap van mijn vader en herinnert me ook hier vaak aan. De man op de foto is daarom niet alleen typisch mijn vader, maar vooral ook typisch mijn vader volgens mijn moeder.
Maar terug naar de maker van de foto. Mijn moeder was 27 toen ze haar nog zo prille gezin vastlegde in zwartwit. Hoe mooi moet het moment voor haar geweest zijn toen ze de foto – vers uit de donkere kamer – voor het eerst onder ogen kreeg. Mijn vader zal hem even uit de spoelbak hebben opgevist om hem op de tegels van de badkamer te plakken, nog druipend van het nat. Ze zullen er vertederd naar hebben gekeken. Een foto gemaakt door mijn moeders ogen. Zo zag ze mij, zo zag ze mijn vader, en zo ziet ze ons nog steeds. Ze maakte hem 53 jaar geleden, op 6×6 middenformaat, met een Beautiflex.